Калісьці на старонках “Ашмянскага весніка” мы пісалі аб хрысціянскім гурце Laudans, салістам якога з’яўляецца наш таленавіты зямляк Андрэй Лугін. Зусім нядаўна гурт стварыў новы кліп на песню “Агмень”. Здымкі праходзілі ў мінскай студыі, а ў кліпе зняліся сябры і родныя музыкантаў Андрэя Лугіна і Алены Палачанскай.
Гледзячы на “жывыя” кадры, разумееш, што словамі выказаць усё немагчыма, трэба глядзець і бачыць, разумець… Бо ў кожным з нас гарыць свой “агмень”. Песня, матыў і мелодыя, здаецца, выходзяць з глыбіні душы, каб дапамагчы паверыць у сябе і свае сілы. Нібы лейтматывам гучыць: “І я магу… І можаш ты… І можам мы… І могуць усе ствараць!”.
У нас з’явілася магчымасць даведацца аб тым, як разумеюць “Агмень” самі музыканты і як праходзілі здымкі музычнага відэароліка.
— Андрэй, раскажыце, чым для вас з’яўляецца той самы “Агмень”?
— Калі мы знаёмімся з людзьмі, то часта чуем ад іх: “Вы музыканты, здорава, што займаецеся творчасцю”, “у вас творчая праца”, “творчасць — гэта цудоўна, не тое што звычайная, паўсядзённая праца”. Мы не разумеем, чаму ўсе так кажуць, бо кожная справа, кожная прафесія ў нейкім сэнсе творчая. Калі чалавек стараецца, думае, знаходзіць сябе і любіць сваю справу — гэта і ёсць творчасць!
Мы кажам, што запальваем свой агмень (гэта значыць, выбіраем свой шлях з музыкай) і ідзём наперад, нягледзячы, ці будзе лёгка, ці цяжка, не звяртаем увагі на тое, што нам будуць казаць недабразычліўцы. Будзем аддаваць усіх сябе гэтай справе. У нас ёсць час і ад нашага выбару залежыць, як мы яго выкарыстаем. Чым раней мы зразумеем свой выбар, тым менш часу ў нас пройдзе дарма.
Зараз мы працуем над альбомам, які будзе называцца «Звязаны з часам», і песня “Агмень” з альбома «Адзінства» з’яўляецца пераходам да наступнага альбома.
— У кожным маленькім музычным кліпе заўсёды схавана цікавая вялікая гісторыя. А што “схавана” ў вашым кліпе?
— Сюжэт кліпа “Агмень” з’яўляецца працягам папярэдняга на песню «Удзячнасць». Галоўная гераіня прыходзіць у студыю і пачынае граць на інструменце. Проста натхнёна займаецца любімай справай. Яна грае, а да яе прыходзяць розныя людзі. Толькі гераіня не заўважае іх. Напрыканцы песні гэтыя людзі забываюць аб сваіх справах і пачынаюць “улівацца” ў мелодыю песні.
Відавочнай канцоўкі ў кліпе няма, таму што будзе прадаўжэнне… Наступны кліп (ужо з альбома «Звязаны з часам») будзе працягам гэтай сюжэтнай лініі.
Кацярына РУДЗІК.