Прэс-аўтапрабег па гісторыка-культурных аб’ектах Ашмянскага раёна праводзіць установа “Рэдакцыя газеты “Ашмянскі веснік” сумесна з аддзелам ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Ашмянскага райвыканкама. Запрашаем у пятніцу, 12 мая, далучыцца да сумеснага праекта калег з раённых, рэгіянальных, абласных і рэспубліканскіх сродкаў масавай інфармацыі.
Аўтапрабег па знакавых мясцінах Ашмяншчыны прымеркаваны да Дня друку і Дня Перамогі. Мэта падарожжа – папулярызацыя гісторыка-культурнай і літаратурнай спадчыны Ашмянскага раёна дзеля прыцягнення ўвагі аматараў вандровак, інвестараў і мецэнатаў да культурна-турыстычнага патэнцыялу рэгіёна.
Гістарычная спадчына, адна з галоўных частак якой — помнікі архітэктуры, з’яўляецца каштоўным скарбам, што пакінулі нам продкі. У нашым раёне знаходзяцца як тыповыя ўзоры культавых пабудоў, так і шэраговыя помнікі, якія, хаця і не з’яўляюцца «зоркамі першай велічыні», але спрыяюць захаванню гістарычнага ландшафту краю.
Падчас вандроўкі ўдзельнікі прэс-аўтапрабегу наведаюць Ашмянскі музей імя Францішка Багушэвіча, а таксама гістарычны цэнтр Ашмян: касцел Св. Міхаіла Архангела, храм Уваскрасення Хрыстова, сінагогу 2-й паловы 19 стагоддзя, руіны касцёла францысканцаў, які быў пабудаваны ў 1505 годзе. Кожны год ў Вербную нядзелю вернікі каталіцкай канфесіі здзяйсняюць крэсны ход, несучы крыж на гару вуліцы Францішканскай, якая лічыцца самай вялікай кропкай ў Беларусі, і ўстанаўліваюць там яго. Мясцовыя каталікі і паломнікі называюць гэту гару ашмянскай Галгофай.
У аграгарадку Баруны ўдзельнікі прэс-аўтапрабегу наведаюць будынак базыльянскага манастыра, касцёл Святых апосталаў Пятра і Паўла, дзе шануецца абраз Маці Божай Барунскай (суцяшальніцы засмучаных) невядомага мастака. У падземнай капліцы ў самім будынку касцёла можна будзе ўбачыць святую крыніцу, аформленую ў выглядзе фантана.
Школа у Барунах – адзін з буйнейшых базыльянскіх цэнтраў на Беларусі ў 17 – першай трэці 19 стагоддзя.
Наведваючы Баруны, нельга абмінуць памятны знак экіпажу самалёта “Ілья Мурамец” – першы на постсавецкай прасторы імянны манумент, прысвечаны ваеннаслужачым, загінуўшым у Першую сусветную вайну.
У праграме аўтапрабегу наведванне Гальшанскага гарадзішча – помніка археалогіі 12-14 стагоддзя, з вышыні якога адкрываецца таямнічая панарама аграгарадка Гальшаны і яго ваколіц. Гэта мястэчка – адно з самых цікавых і багатых на факты і звесткі ў гістарычным плане населеных пунктаў. Падчас вандроўкі па Ашмянскім краі вас чакаюць і іншыя цікавыя адкрыцці.
Далучайцеся, чакаем, не пашкадуеце!
Просім да 27 мая 2017 г. паведаміць аб сваім удзеле ў прэс-аўтапрабегу і ўказаць колькасць удзельнікаў. Наяўнасць свайго транспарту абавязковая.
Кантактныя тэлефоны: 8-01593 45165, 45565; 8 0296941023.
Городок с тысячелетней историей за красоту называют жемчужиной Западной Беларуси. А загадки его окрестностей и сейчас ставят в тупик археологов и исследователей паранормальных явлений, пишет газета «Союзное Вече»
1. Найти клад Наполеона
Ошмяны — место с боевым прошлым. В Средние века дважды умудрились отбить атаки рыцарей знаменитого Тевтонского ордена. А позднее через эти места отступала армия Наполеона. В деревне Жупраны в 10 километрах от Ошмян энтузиасты много лет ищут клад императора Франции. Как известно, Москву он покидал не с пустыми руками: золото, серебро, драгоценности и церковная утварь. Когда русские войска уже наступали на пятки, французский генерал Компан получил приказ спрятать часть награбленного. Где точно закопаны сокровища, неизвестно, но и местные жители и археологи уже 200 лет не теряют надежды найти «наследство» Наполеона.
2. Взойти на Голгофу
На Вербное воскресенье в городе можно увидеть необычную картину. От белоснежного костела Святого Михаила Архангела по центральной улице движется огромная толпа. Впереди — крепкие мужчины несут на плечах четырехметровый деревянный крест. По пути делают четырнадцать остановок, вспоминая последние часы жизни Иисуса Христа. Конечный пункт — Святая гора, одна из самых высоких точек Беларуси. Место это называют «Ошмянской Голгофой». Здесь уже установлены 22 креста. Можно подняться на холм и просто так — лучшего вида на город, чем с вершины, вы вряд ли найдете.
Роскошное имение пережило пожары и стихийные бедствия, но не устояло перед разрушительной силой войн. Уцелевшие стены и башни замка после войны местные колхозники разбирали на стройматериалы: из старинного кирпича возводили окрестные фермы и дома. Но часть замка все же удалось сохранить.
Здесь у древних руин уже много лет проходит фестиваль средневековой культуры. В этом году примерить рыцарские доспехи, помахать мечом и понаблюдать за ночным штурмом крепости можно будет 20 мая.
4. Встретить Черного монаха и Белую даму
Есть замок, значит, должны быть и привидения. По преданию, бедный гольшанский юноша влюбился в княжну. Красавица ответила взаимностью. Парень стал наведываться в замок к любимой, переодевшись монахом. Узнав об этом, разъяренный отец девушки приказал схватить ухажера и замуровать в стене. Местные жители утверждают, что не раз видели призрак в окрестностях замка.
Другое знаменитое привидение — Белая панна — «живет» по соседству, в монастыре францисканцев. Говорят, когда его строили, одна стена постоянно рушилась. Князь пригрозил строителям жестокой карой, если те не успеют «сдать объект» в срок. «Принесите в жертву первую женщину, которая придет завтра на стройку», — посоветовала тогда местная ведьма каменщикам. «Агнцем» стала жена самого молодого работника. Ее схватили и замуровали в стену, когда она принесла любимому обед… Говорят, по ночам у стен монастыря слышатся ледянящие кровь стоны и плач женщины, которую назвали Белой Дамой.
В XVI веке живший неподалеку от Ошмян известный сановник Великого княжества Литовского Криштоф Дорогостайский написал книгу «Гиппика, или Книга о лошадях». Это была первая рукопись в Восточной Европе, где подробно описывался уход за гнедыми.
Не случайно спустя четыреста лет на его землях появился знаменитый конно-спортивный центр «Гиппика». Центр создали прежде всего для реабилитации детей с нарушением опорно-двигательного аппарата. Ведь иппотерапия — один из самых прогрессивных методов лечения таких недугов. Но оседлать скакуна здесь может любой желающий. А нагуляв аппетит после конной поездки по роще с вековыми дубами и попарившись в баньке, отведать поджаристых драников.