“Вясенні дзень год корміць” – гэта народная мудрасць вядома Івану Шавелю не па чутках. Кожную вясну на працягу больш за дваццаць гадоў механізатар КСУП “Гальшаны” прымае ўдзел у пасяўной. Сёлетняя – не выключэнне. З самага ранку трактарыст ужо ў полі. На энерганасычаным трактары з плугамі і ўвосень, і вясной рыхтуе глебу.
Наша кароткая сустрэча адбылася ў полі каля вёскі Сакацяняты, дзе руплівы працаўнік рыхтаваў глебу да пасеваў кукурузы. Перад тым, як араць, па полі раскідалі арганіку і яе патрэбна хутка закрыць у глебу, бо за плугамі адразу пойдуць дыскатар і культыватар. Унясуць мінеральныя ўгнаенні і прымуцца за сяўбу.
– Зараз кожная хвіліна на кошт золата, — энергічна расказвае Іван Шавель. — Вясна сёлета ранняя, і вільгаць вельмі хутка пакідае глебу. А каб зерне прарасло і набралася моцы, трэба шмат спрыяльных умоў, адна з якіх – пэўная яе вільготнасць.
З гэтай прычыны і працуе механізатар не гледзячы, які час на гадзінніку. У кабіне трактара працуе радыё: гучыць музыка, адна за другой ідуць навіны і паведамленні. Дома няма часу чытаць і быць у курсе падзей, а тут — такая магчымасць!
– З ранку і, бывае, да позняга вечара, пры святле фар працуем, каб своечасова выканаць намечанае. А што зробіш, на тое яна і вясна. Узімку адпачылі, зараз пара і папрацаваць, — усміхаецца мой суразмоўца.
Не марнуючы час на размовы, Іван Іванавіч спяшаецца да трактара, бо зямля чакае руплівых і надзейных рук.
Пасля работы дома яго сустракаюць жонка Алена, дачка Таццяна і маленькі Жэнька. Старэйшы Арцём вучыцца ў Лідскім каледжы. Ёсць і хатняя гаспадарка. У бягучым годзе здымак гаспадара сям’і ўпрыгожвае раённую Дошку гонару. З павагай ставяцца да яго кіраўніцтва і калегі па працы.
Ганна ДАВІДОВІЧ.
Фота Святланы МУЦЯНСКАЙ.